Леаніды не вернуцца да зямлі (Нельга забыць)

Раман майстара беларускай гістарычнай літаратуры Уладзіміра Караткевіча, спрабуе паказаць сучаснае жыцьцё праз прызму гістарычных падзеяў. Тэма паўстання 1863-1864 гадоў відавочна не адпускала беларускага пісьменніка, але ён паспрабаваў апісаць ня толькі гісторыю, але і лёсы, што напаткалі нашчадкаў. Праўнук беларуса Усяслава Грынкевіча, удзельніка паўстання 1863 года, сустрэў Ірыну Гораву, праўнучку рускага афіцэра Юрыя Горава і пакахаў яе. Пакрычастыя сцяжынкі Кліё зводзяць чарговы раз нашчадкаў лютых ворагаў, якія змагаліся не на жыццё але на смерць. Каханне, нашчадкаў зачыняе нянавісць мінуўшчыны і дае надзею на лепшую будучыню. Кніга была напісаная Уладзімірам Караткевічам, яшчэ на пачатку свайго творчага шляху, але чытаючы можна адзначыць адно, Караткевіч нязменна востра перажываў беларускую гісторыю і заклікаў ніколі не забываць пра мінуўшчыну дзеля будучыні. (З.К.)